Chirurgia zaćmy

Zaćma jest powszechnym schorzeniem – na świecie z powodu zaćmy nie widzi około 20 milionów osób. Najczęściej jest to zaćma starcza, wynikająca ze starzenia się organizmu. Rzadsze przyczyny to uraz, choroby metaboliczne, czynniki dziedziczne czy leki.

Pierwsze objawy mogą się pojawić już po 40-50. roku życia. Często są to objawy mało charakterystyczne takie jak podwójne widzenie, trudności w doborze okularów czy poprawa widzenia do bliży. Nieleczona zaćma prowadzi do ślepoty.

Zaćma (inaczej katarakta) jest chorobą degeneracyjną oczu, polegającą na zmętnieniu naturalnie przeźroczystej soczewki oka, wskutek czego pogarsza się jakość, ostrość i kontrast widzenia. U zdrowych osób soczewka przepuszcza światło, załamując je pod takim kątem, aby docierało do siatkówki, a stąd przez nerw wzrokowy do kory mózgowej.

W przypadku zaćmy dochodzi do zamglenia, zmętnienia soczewki, więc ilość światła docierającego do siatkówki jest niewystarczająca – obraz staje się rozmyty, nieostry, widziany jak przez mgłę. Zwykle zaćma rozwija się stopniowo, choć znaczące pogorszenie widzenia może nastąpić nawet w ciągu kilku miesięcy. Niestety, nie ma sposobu, aby zapobiec tym zmianom. Najczęściej powstaje wskutek starzenia się oka. Jedyną skuteczną metodą jej leczenia jest operacyjne usunięcie i wszczepienie sztucznej soczewki.

Zaćma z czasem twardnieje, a twardą zaćmę trudniej usunąć niż miękką – dlatego operację usunięcia zaćmy należy przeprowadzić wcześniej. Wtedy ryzyko powikłań jest mniejsze.
Najważniejsze w operacji zaćmy jest użycie jak najmniejszej ilości ultradźwięków do jej rozbicia. Należy pamiętać, że ultradźwięki uszkadzają również inne części oka, szczególnie rogówkę.